Wie betaalt de dagbesteding van mensen in psychische nood?
De fractie van PvdA/GroenLinks in Tholen maakt zich zorgen over inwoners met psychische problemen die naar een dagbesteding moeten. Gemeentes draaien sinds dit jaar op voor de kosten, maar het is onduidelijk of ze daar een vergoeding voor krijgen vanuit het rijk.
“De kosten voor de dagbesteding werden voorheen betaald door de zorgverzekeraar”, legt fractievoorzitter Jan Heshof uit.” Maar ggz-cliënten die nu naar de dagbesteding van bijvoorbeeld Bravis of Emergis worden doorverwezen, zullen eerst langs het Wmo-loket van de gemeente moeten.”
Het rijk heeft vooralsnog geen extra geld beschikbaar gesteld omdat het van mening is dat de betreffende kosten altijd al onder de Wmo vielen.
De PvdA/GroenLinks-fractie heeft vragen gesteld aan het college. De combinatie wil weten of er nog extra geld te verwachten valt vanuit Den Haag. “De Wmo-budgetten staan nu al fors onder druk”, zegt Heshof.
De Vereniging van Nederlandse Gemeenten adviseert gemeentebesturen om samen met de betreffende ggz-cliënten op zoek te gaan naar ‘een passende oplossing’. Heshof is benieuwd wat het college van Tholen daaronder verstaat. Hij wil bovendien weten of het college bereid is om de dagbesteding van ggz-cliënten financieel te garanderen.
Het is onduidelijk om hoeveel inwoners van de gemeente Tholen het gaat. Landelijk zou er sprake zijn van zes à zevenduizend cliënten. Voor wie geneeskundige begeleiding krijgt verandert er niets.
De fractie van PvdA/GL stelde de volgende vragen aan het college:
- Heeft het college kennisgenomen van het feit dat per 1-
1-2022 deelnemers aan een dagbesteding met een ggzindicatie vanaf die datum onder de WMO vallen? - Klopt het dat gemeenten geen afspraken hebben kunnen
maken met het Rijk voor extra budget om deze WMO uitgaven te kunnen financieren?
Zo ja verwacht u dat binnenkort het Rijk wel extra middelen toekent? - Landelijk zou het gaan om een groep van zes à zeven
duizend mensen. Heeft u enig inzicht in om hoeveel Thoolse inwoners het gaat? - De VNG adviseert gemeenten om met deze ggz-cliënten
te kijken wat een ‘passende oplossing is’ en deze aanvragen zelfs voorrang geven, om de continuïteit van de ondersteuning zo veel mogelijk te waarborgen.
Kunt u aangeven wat u verstaat onder een passende oplossing? - Is het college voornemens om de continuïteit van de ondersteuning te garanderen?
- Zijn de interne werkprocessen (o.a. de indicatiestelling) al aangepast aan deze nieuwe doelgroep?
Zo nee op welke termijn verwacht u dat deze processen ingebed zijn in de dagelijkse werkwijze?
